Zastosowanie wybranych ćwiczeń kinezjologii edukacyjnej w terapii logopedycznej. Kinezjologia Edukacyjna to metoda stymulująca prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego opracowana przez amerykańskiego psychoterapeutę dr Paula Dennisona. Opiera się na założeniu, że podstawą sukcesu w uczeniu się, nabywaniu nowych zdolności i Kinezjologia Edukacyjna, której pierwszą część stanowi metoda Gimnastyki Mózgu® to praktyczny system edukacyjny, który posługuje się prostymi ćwiczeniami usprawniającymi funkcje poznawcze mózgu. Są to ćwiczenia podzielone na 4 grupy: 1/ Na przekraczanie linii środka: stymulują pracę zarówno dużej jak i małej motoryki KURS KWALIFIKACYJNY :: SZKOLENIE PSYCHOLOGICZNE TEMAT: Kinezjologia Edukacyjna - Metoda Dennisona (kurs łączny: I° i II°) POBIERZ FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY: https://tiny.pl/7ll5k TERMIN: 14 - Paul Dennison "Ruch jest łącznikiem pomiędzy myślą i czynem" Maria Montessori Kinezjologia edukacyjna (Gimnastyka mózgu) – co to takiego? Kinezjologia edukacyjna określana jest często mianem "gimnastyki mózgu". To metoda, która polega na wykorzystaniu ruchów ciała do poprawiania zdolności uczenia. zjologia edukacyjna, metoda terapii różnych zaburzeń, takich jak zaburzenia ruchowe, zaburzenia uwagi, trudności w nauce czytania i pisania, opracowana przez dra Paula E. Dennisona określana jest ona mianem „gimnastyki mózgu” (ang. Brain Gym), według jej twórcy i zwolenników skutecznie uczy i pokazuje w praktyce moż- Dlaczego ćwiczenia Dennisona w szkole ? Kinezjologia edukacyjna z powodzeniem praktykowana jest w poradniach psycholog.- pedagogicznych, w placówkach rehabilitacyjnych, ośrodkach opiekuńczo-wychowawczych, podczas warsztatów terapii zajęciowej, coraz częściej w przedszkolach oraz w szkołach. . zoom_out_map chevron_left chevron_right Kinezjologia edukacyjna, której twórcą jest dr Paul Dennison, to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Publikacja stanowi zbiór... Regulamin sklepu Polityka prywatności Dostawa i zwroty Opis Szczegóły Kinezjologia edukacyjna, której twórcą jest dr Paul Dennison, to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Publikacja stanowi zbiór wypowiedzi - scenariuszy zajęć, zabaw i rymowanek, w których ważną rolę odgrywają ćwiczenia dr. Paula Dennisona. Jest rejestrem doświadczeń nauczycieli, trenerów, terapeutów, którzy wspomagają swoją pracę prostymi ćwiczeniami. W książce znalazły się przykłady scenariuszy zajęć z dziećmi w różnym wieku i na różnych etapach edukacyjnych oraz z osobami dorosłymi. Zaprezentowano możliwość wykorzystania Kinezjologii Edukacyjnej zarówno we wspomaganiu naturalnego rozwoju dziecka, jak i stymulowaniu dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Można ją z powodzeniem stosować we wszystkich przedziałach wiekowych zarówno w pracy indywidualnej, jak i grupowej. Indeks 83-915766-2-0 EAN13 8391576620 ISBN 8391576620 Wydawnictwo Kined Autor praca zbiorowa Data premiery 2004 ISBN 83-915766-2-0 Format B5 Stron 164 Okładka miękka Klienci którzy zakupili ten produkt kupili również: Opracowała: Katarzyna Szydłowska OPIS ĆWICZEŃ: Ruchy naprzemienne – ruch polega na jednoczesnym wymachu ręką i przeciwną nogą. Podnosimy do góry prawe kolano i dotykamy go lewą dłonią lub łokciem, następnie podnosimy lewe kolano i dotykamy lewą dłonią lub łokciem. Leniwe ósemki – na wysokości, naprzeciw nosa wyznaczamy punkt. Od niego rozpoczynamy kreślenie kciukiem koła- w lewą stronę do góry. Po powrocie do punktu rozpoczynamy kreślenie drugiego koła- w prawą stronę ku górze. Oczy podążają za kciukiem. Wielokrotnie powtarzamy ten ruch. Robimy go raz jedną raz drugą ręką, następnie obiema. Ósemki możemy kreślić w powietrzu, po plecach drugiej osoby, na ścianie, na papierze, na piasku itp. Rysowanie oburącz – rysujemy obiema rękami równocześnie, symetrycznie względem wyznaczonego środka różne wzory w przestrzeni lub na płaszczyźnie. Energetyczne ziewanie – masując staw żuchwowo- skroniowy, otwieramy usta i głęboko ziewamy. Oddychanie przeponowe – w pozycji stojącej lub leżącej kładziemy dłonie na dolnej części brzucha. Bierzemy głęboki wdech, czujemy jak dłonie oddalają się od siebie, powoli robimy wydech, dłonie zbliżają się. Pozycja Dennisona – I faza: W dowolnej pozycji krzyżujemy nogi w kostkach, ręce wyciągamy do przodu, dłonie odwracamy na zewnątrz a kciuki kierujemy ku dołowi. Krzyżujemy ręce, splatamy palce, przyciągamy do klatki piersiowej. Językiem dotykamy podniebienia. Możemy zamknąć oczy. II faza: Nogi ustawiamy równolegle do siebie, ręce łączymy opuszkami palców. Pompowanie piętą – stajemy prosto, odstawiamy nogę do tyłu w jednej linii z drugą z uniesioną piętą. Podczas wydechu dociskamy piętą do podłogi a przednią nogę uginamy w kolanie. Robiąc wdech, ponownie unosimy piętę, a przy wydechu znów ją opuszczamy. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ nóg. Punkty na myślenie – przyjmujemy pozycję stojącą lub siedzącą odszukujemy dwa punktu pod obojczykiem obu stron mostka. Kładziemy palec wskazujący na tych punktach i masujemy je. Drugą rękę trzymamy na pępku. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając ręce. Punkty ziemi- palcami jednej ręki dotykamy punktów pod dolną wargą, możemy masować. Drugą rękę trzymamy na brzuchu. Powtarzamy zmieniając układ rąk. Punkty przestrzeni – palcami jedne ręki dotykamy punktów nad górną wargą, drugą rękę kładziemy na kości ogonowej. Patrzymy w górę. Powtarzamy zmieniając ręce. Punkty równowagi – palcami jednej ręki dotykamy wypukłości za uchem i przy podstawie czaszki, drugą trzymamy na pępku. Powtarzamy zmieniając układ rąk. Punkty pozytywne – końcami palców lekko dotykamy punktów między łukiem włosów a brwiami, na wypukłości czołowej. Oddychamy spokojnie, możemy zamknąć oczy. Ćwiczenia wykonujemy do momentu odczucia harmonijnego pulsowania obu dotykanych obszarów. Krążenie szyją – powolnym ruchem przenosimy głowę od ramienia do ramienia, broda jak najbliżej klatki piersiowej. Robimy to na wydechu. W skrajnym bocznym skrzywieniu głowy robimy wdech i powtarzamy czynność. Kołyska – siadamy na podłodze, ręce lekko ugięte opierają się o podłoże, nogi złączone w kolanach przenosimy z jednej strony na drugą. Kapturek myśliciela – kciukiem palcem wskazującym, masujemy kilkakrotnie małżowinę od góry do dołu, lekko ją rozwijając. Następnie rozciągamy delikatnie małżowinę od dołu do góry. Energetyzator – siadamy kładziemy ręce przed sobą(na udach, biurku) na wdechu wyginamy się w łuk zachowując kierunek od dołu ku górze, na wydechu, opuszczamy głowę w stronę grzbietu. Ćwiczymy płynnie i elastycznie. Słoń – stajemy w lekkim rozkroku z rozluźnionymi kolanami. Ręka wyciągnięta do przodu, grzbietem do góry, głowa przytulona uchem do ramienia, wzrok podąża za poruszającą się ręką. Kreślimy w powietrzu leniwą ósemkę. Sowa – mocno chwytamy prawą dłonią mięśnie z lewej strony między barkiem a szyją, obracamy głowę w tę stronę. Bierzemy głęboki wdech i kierując głowę w stronę przeciwległą głośno wydychamy powietrze. Gdy głowa znajdzie się przy prawym ramieniu, ponownie bierzemy głęboki wdech i wydychając powietrze wracamy do punktu wyjścia. Zginanie stopy – siadamy, jedną nogę kładziemy na kolanie drugiej, z wdechem przyciągamy stopę w stronę kolana, przy wydechu opuszczamy ją z powrotem w przeciwnym kierunku. Wykonujemy ćwiczenie trzymając rękami: 1. przyczepy mięśni łydki, 2. przyczepy mięśni goleni. Powtarzamy ćwiczenie zmieniając układ nóg. Aktywna ręka – wyprostowaną rękę unosimy do góry. Chwytamy ją drugą ręką od tyłu poniżej łokcia i na wydechu naciskamy ją w czterech kierunkach. Naciskana ręka stawia opór. Luźne skłony – siadamy, wyprostowane nogi krzyżujemy w kostkach. Ręce podnosimy , robimy skłon tułowia do przodu. Ruch ten wykonujemy na wydechu, kilkakrotnie przenosząc ciężar ciała z jednego pośladka na drugi. Ręce wraz z ciałem znajdują się po tej samej stronie. Prostując się robimy wdech. Picie wody – woda jako najlepszy elektrolit, zapewnia efektywne przyswajanie, przetwarzanie i przechowywanie zdobytych informacji. PROPOZYCJE ZESTAWÓW ĆWICZEŃ Z KINEZJOLOGII EDUKACYJNEJ czytania • Punkty na myślenie • Ćwiczenia naprzemienne • Motylek na suficie • Wodzenie wzrokiem czytanie • Krążenie szyją • Energetyzujące ziewanie • Ćwiczenia naprzemienne • Kołyska • Oddychanie przeponowe 3. Czytanie ze zrozumieniem • Pompowanie piętą • Zginanie stopy • Wypady czytanie • leniwe ósemki • ćwiczenia naprzemienne • sowa • pompowanie piętą pisania • leniwe ósemki • aktywna ręka • rysowanie oburącz • pompowanie piętą • zginanie stopy • energetyzujące ziewanie • sowa • pompowanie piętą • krążenie szyją • słoń własnego ja • punkty pozytywne • pozycja Dennisona • punkty równowagi całego ciała w zabawach ruchowych • myślenie o X • ćwiczenia naprzemienne • punkty równowagi • kołyska punkty przestrzeni • kobra się na pamięć oraz powtarzanie • ćwiczenia naprzemienne • punkty równowagi • punkty pozytywne • krążenie szyją twórcze • ćwiczenia naprzemienne • kobra • kołyska • leniwe ósemki się ze zrozumieniem i koncentracja • picie wody • ruchy naprzemienne • oddychanie przeponowe • energetyzator • sowa • kapturek myśliciela • luźne skłony • zginanie stopy i łagodzenie nadpobudliwości • sowa • zginanie stopy • aktywna ręka • pompowanie piętą • wypady w bok • luźne skłony • kołyska na boki • punkty przestrzeni emocjonalna • pozycja Dennisona • punkty pozytywne • punkty równowagi • luźne skłony • kiwanie się na boki. Na podstawie pozycji: Hannaford C. „Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł”, Warszawa 1998 „Twórcza kinezjologia w praktyce. Propozycje dla każdego”, Warszawa 2002 2,606 total views, 1 views today Kinezjologia edukacyjna, określana inaczej jako gimnastyka mózgu, to metoda terapeutyczna stworzona przez doktora Paula Dennisona. Podstawą tej metody jest ruch fizyczny, niezbędny do organizowania pracy mózgu i ciała. Kinezjologia znajduje zastosowanie w terapii zaburzeń ruchowych i zaburzeń uwagi oraz w walce ze specyficznymi trudnościami w nauce czytania i pisania. Ponadto, metoda Dennisona pozytywnie wpływa na poczucie własnej wartości i komunikację, gwarantuje równowagę psychiczną, redukcję stresu i doskonały relaks. Kinezjologia edukacyjna wspiera naturalny rozwój człowieka poprzez wykorzystanie różnych ćwiczeń motorycznych. Co to jest kinezjologia edukacyjna? Zobacz film: "Dlaczego dziewczynki mają lepsze oceny w szkole?" 1. Gimnastyka mózgu Kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona powstała na bazie wielu dziedzin naukowych, między innymi: pedagogiki, psychologii, NLP, akupunktury, anatomii, fizjologii i neurologii. Kinezjologia wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne, np.: kreślenie leniwych ósemek, ruchy naprzemienne, w celu zintegrowania pracy umysłu i ciała. Paul Dennison uważał, że dla efektywnej nauki mają znaczenie głównie trzy funkcje ludzkiego mózgu: lateralność, zdolność skupienia i ześrodkowania. Kinezjologia nie służy tylko usprawnieniu uczenia się zdrowych dzieci, ale także wykorzystywana jest jako metoda pracy z dziećmi, które przejawiają trudności w nauce. Kinezjologię wykorzystuje się w pracy z maluchami nadpobudliwymi psychoruchowo (ADHD), z dysleksją, dysgrafią, dysortografią i dyskalkulią oraz w celu poprawienia pamięci czy koncentracji uwagi. Dennison wychodził z założenia, że proste ruchy aktywizują połączenia neuronalne w ciele człowieka i służą integracji pracy mózgu. Według Dennisona, problemy emocjonalne i poznawcze wynikają z braku współpracy między prawą a lewą półkulą mózgową. Każda z półkul ma do zrealizowania nieco inne zadania, dlatego by sprawnie funkcjonować, potrzeba dobrej synchronizacji obu półkul. Okazuje się, że wykonując ruchy naprzemienne, przepływ informacji między półkulami mózgowymi następuje 28 razy szybciej. W czym może pomóc systematyczne powtarzanie ćwiczeń ruchowych opracowanych przez Paula Dennisona? Gimnastyka mózgu poprawia koncentrację i koordynację wzrokowo-ruchową, zwiększa zdolności manualne, łagodzi stresy i redukuje napięcie psychiczne, wspomaga dzieci z trudnościami w nauce. Ponadto, usprawnia pamięć, precyzję wyrażania własnych myśli, zdolność czytania i pisania oraz stymuluje do twórczego myślenia i pozytywnej motywacji. Mimo że kinezjologia edukacyjna wzbudza niegasnące zainteresowanie psychologów, pedagogów i rodziców, nie brakuje też głosów z krytyczną oceną metody Dennisona. Co zarzuca się kinezjologii edukacyjnej? Między innymi niedostosowanie terapii do wieku dziecka, ignorowanie znaczenia diagnozy neuropsychologicznej, wątpliwą interpretację znaczenia odruchów, brak gruntownych podstaw merytorycznych metody i mylne doniesienia o czynnościach lewej i prawej półkuli mózgu. Inni zwracają uwagę na fakt, że kinezjologia edukacyjna odnosi się w sposób cząstkowy i niewytłumaczalny do filozofii Wschodu i próbuje manipulować umysłami dorosłych, by osiągnąć wysokie korzyści finansowe. polecamy Ruch jest drzwiami do uczenia się! Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami, które zwiększają ilość połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu. Jest to wielka szansa dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, mających problemy z uczeniem się. Gimnastyce Mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć widoczne rezultaty. Same tylko ruchy naprzemienne powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej! Polecamy: Organizacja pracy dziecka dyslektycznego Gimnastykę Mózgu powinni stosować wszyscy! Ma pozytywny wpływ na każdego, dając harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególnie znacząca jest dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest niepełne, a więc u dyslektyków! Dzięki Gimnastyce Mózgu dzieci mają satysfakcję z przezwyciężania własnych trudności. Nauka staje się dla nich przyjemnością. Rozwijają się bardziej harmonijnie, bez zbędnych stresów. Dorosłym z kolei pozwala skuteczniej realizować plany życiowe, umiejętnie pokonywać trudności dnia codziennego. Mózg współpracuje z ciałem. Ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu kierują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli kierują lewą stroną. Gdy poruszamy lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli. Z kolei, gdy poruszamy prawą ręką, dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian poruszamy lewą nogą oraz prawą ręką - dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a już istniejące się umacniają. Następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. Mózg Alberta Einsteina różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem - był jaśniejszy w środkowej części. Wynikało to z większej liczby połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u dzieci jest brak ruchów naprzemiennych w dzieciństwie. Częściej występuje to u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały. W obu sytuacjach optymalna ilość połączeń nerwowych w mózgu nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku prowadzi to do dysleksji! Codzienne wykonywane ruchy naprzemienne (min. przez 4 tygodnie) to: lepsza koncentracja, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, zdrowsze oddychanie, poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, zapamiętywania cyfr, słuchania, formowania myśli, pisania, przezwyciężanie trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, poprawa w literowaniu, ortografii, twórczym pisaniu, zwiększenie zdolności manualnych, zharmonizowanie współpracy obu półkul mózgowych, większe odprężenie i relaksacja, łagodzeniu stresów. Celem kinezjologii edukacyjnej jest: wspomaganie uczenia się dzieci z trudnościami w nauce, usuwanie blokad w mózgu i ciele, które są przyczyną trudności w nauce czytania i pisania (dysleksji rozwojowej), aktywizowanie naturalnych mechanizmów pracy mózgu poprzez ruch, wykształcenie dobroczynnej motywacji i pozytywnego myślenia, wzmacnianie w dążeniu do zdobywania wiedzy i rozwijania umiejętności, usprawnianie zdolności widzenia, słyszenia, zapamiętywania, czytania i pisania, koncentracji, umiejętności jasnego wyrażania myśli w mowie i piśmie. Efekty uzyskiwane dzięki stosowaniu prostych ćwiczeń Paula Dennisona są zadziwiające, toteż metoda ta rozprzestrzeniła się na całym świecie. W Polsce również wzbudziła wciąż żywe zainteresowanie pedagogów, psychologów i rodziców. Z mojej praktyki pedagogicznej… Same dzieci, szczególnie te starsze, podchodziły do tej metody z lekką dozą niedowierzania, ale później same się przyznawały, że na egzaminie machały nogami pod stołem leniwe ósemki. Co prawda, może i nie miało to wielkiej siły terapeutycznej ze względu na brak codziennych ćwiczeń, ale poprawiało im samopoczucie podczas stresującej sytuacji, co już samo w sobie ma swoistą moc terapeutyczną. Ważne, by wszystkie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu były wykonywane spokojnie, ze zwróceniem uwagi na prawidłowe oddychanie. W pracy z dziećmi warto je urozmaicać wprowadzając przybory (piłki, szarfy, baloniki). Młodsze dzieci chętnie wykonują je przy muzyce, same wymyślają kolejne układy z twórczych ruchów naprzemiennych. Ćwiczenia okazują się być skuteczne, gdy są radosną zabawą, a nie obowiązkiem! Zestawy ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu zamieszczam na stronie serwisu. Polecam! Zobacz także: Zestaw ćwiczeń koncentrujących uwagę Metoda Dennisona - Instytut Neurorozwoju i Sportu Gdańsk Metoda Dennisona Ludzki mózg jest niesamowicie złożonym organem, dzięki któremu ciało sprawnie może funkcjonować, a człowiek zdobywa nowe umiejętności i przyswaja informacje. Lewa półkula odpowiada za analizę, myślenie, dostrzeganie szczegółów i mowę, a prawa za orientację w przestrzeni, długotrwałą pamięć, uczucia, emocje. Tylko współpraca dwóch półkul gwarantuje optymalną sprawność umysłową, a Metoda Dennisona pozwala na budowanie powiązań nerwowych, dzięki którym uczymy się szybciej i efektywniej. Metoda Dennisona - co to jest? Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią edukacyjną, opracowana została przez amerykańskiego pedagoga dr Paula Dennisona. Ma ona za zadanie usprawnić rozwój dziecka przez aktywizację połączeń nerwowych i zintegrowanie mózgu z ciałem. Jest stosowana w terapii osób z trudnościami w nauce, pomaga zmniejszyć stres i napięcie, zwiększa umiejętność komunikacji. Polecana jest w bardzo dzieciom i dorosłym z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, a także dzieciom z dysfunkcjami związanymi z wadami rozwojowymi. Twórca metody twierdził, że problemy intelektualne i emocjonalne to efekt braku integracji półkul mózgowych, a zsynchronizowanie pracy obu półkul skutecznie zmniejsza problemy u wielu dzieci i dorosłych. Metoda P. Dennisona ma za zadanie zintegrować umysł i ciało za pomocą ruchów. Dennison założył, że nauka jest przyjemna i naturalna, ale ukryte w ciele blokady ją utrudniają. Jeśli zostaną usunięte za pomocą odpowiedniego treningu, przyswajanie wiedzy znowu stanie się sferą przynoszącą radość. Na czym polega terapia metodą Dennisona? Metoda Dennisona, zwana także kinezjologią Dennisona, związana jest z wykonywaniem ruchów, które zwiększają komunikację między półkulą lewą i prawą. Mogą to być ruchy naprzemienne kończyn górnych i dolnych, czyli na przykład dotykanie kolanem lewej nogi, prawego łokcia w pozycji siedzącej, leżącej lub stojącej. Osoby biorące udział w ćwiczeniach kinezjologii edukacyjnej namawia się także do wykonywania ósemek lub balansowania ciałem (np. kołyska) albo przeciwnie: do utrzymywania statycznych pozycji ciała, np. stojącej lub leżącej ze skrzyżowanymi nogami, rękami oraz z językiem dociskanym do podniebienia (tzw. pozycja Dennisona). Pozycja ta poprawia uwagę i słuchanie, efektywność uczenia się i reagowania, wycisza i zwiększa koncentrację, obniża poziom stresu, pozwala na kontrolowanie własnego zachowania. Pomocne są też ćwiczenia wydłużająco-rozciągające, które oddziałują przede wszystkim na mięśnie barków, ramion i szyi, stóp i łydek, a także energetyzujące (np. energetyczne ziewanie, masaż małżowin usznych). Efektem takich ćwiczeń będzie poprawa pisania, słuchania, czytania, zapamiętywania i rozumienia, lepsza koordynacja ruchowa. Z czasem osoba poddana terapii poczuje wzrost energii, nie będzie odwracała liter i cyfr podczas pisania i będzie płynniej czytać i pisać. Ćwiczenia wpływają też na motoryczne funkcje oczu i mięśni, poprawiają koncentrowanie uwagi, percepcję wzrokową, komunikację. Mogą pomóc osobom, które występują publicznie. Osoby biorące udział w terapii metodą Dennisona rysują też oburącz symetryczne obrazy. Polega to na tym, że w tym samym czasie lewa ręka rysuje figurę, a prawa ręka robi to samo, ale z lustrzanym odbiciem. Takie ćwiczenia fizyczne, uzupełniane są też o ucisk określonych struktur, by stymulować receptory znajdujące się w obrębie dużych naczyń krwionośnych. Ważne jest także picie dużej ilości wody bogatej w minerały, bo jest ona wykorzystywana przez organizm w procesach komórkowych. Zestawy ćwiczeń w kinezjologii są dobierane indywidualnie do potrzeb osoby z problemami i trzeba je wykonywać regularnie przez minimum 4 tygodnie. Taka terapia aktywuje mózg do przetwarzania i gromadzenia informacji. Metoda Dennisona - dla kogo? Metoda Dennisona zakłada, że stres hamuje procesy uczenia się i osłabia organizm, dlatego ma na celu wprowadzenie nawyku myślenia pozytywnego. Wszelkie ćwiczenia opracowane przez Dennisona mają usprawnić ciało, aktywować system nerwowy, rozładować stres a podnieść poziom energii życiowej. Pracując tą metodą, można usprawnić procesy pisania, czytania, mowy, rysowania i sprawność ruchową, ale poprawiają one także wzrok, słuch, pamięć, wpływają korzystnie na koncentrację i organizację, a nawet zwiększają uzdolnienia artystyczne. Ćwiczenia mogą więc wpłynąć na każdą osobę, która je wykonuje. Metoda Dennisona dla dorosłych Z zalet Metody Dennisona mogą skorzystać dorośli, przede wszystkim osoby starsze i cierpiące z powodu zaburzeń pamięci (np. z chorobą Alzheimera). Ćwiczenia te usprawnią między innymi procesy zapamiętywania. Metoda Dennisona dla dzieci Metoda Dennisona jest popularna wśród pedagogów, nauczycieli, logopedów i innych specjalistów pracujących z dziećmi. Wykorzystywana jest w szczególności w pracy z dziećmi z trudnościami w uczeniu się, np. z dysgrafią, dysleksją, dysgrafią, dyskalkulią, z dziećmi nadpobudliwymi ruchowo (ADHD), z zaburzeniami zachowania (agresja, lęki, nadpobudliwość, brak koncentracji). Z terapii korzystają też dzieci szkolne ze specjalnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi (mózgowe porażenie dziecięce, autyzm, upośledzenie umysłowe). Kinezjologia edukacyjna Dennisona ze względu na swoje walory może być także stosowana podczas lekcji z dziećmi, które nie wykazują żadnych problemów w zachowaniu oraz nauce. Metoda Dennisona w przedszkolu Ponieważ kinezjologia edukacyjna P. Dennisona jest treningiem ciała i gimnastyką mózgu, świetnie sprawdza się w przypadku dzieci w wieku przedszkolnym w celu stymulacji ich rozwoju. Metoda Dennisona w przedszkolu może przyjąć formę radosnej zabawy w grupie, dzięki której pobudzone zostaną połączenia między dwoma półkulami. Będzie to z korzyścią nie tylko dla dzieci, które mają zaburzenia rozwojowe, ale także dla tych, które rozwijają się zupełnie prawidłowo.

kinezjologia edukacyjna paula dennisona ćwiczenia