Wiemy jednak, że ludzie od zawsze dobierali psy pasujące do ich stylu życia. Po porzuceniu koczowniczego trybu życia najpopularniejszymi psami były te pasterskie i myśliwskie, które sprzyjały uprawie ziemi i hodowli zwierząt. Według naukowców ponad 6 tys lat temu istniało już 5 głównych typów ras: psy pasterskie, mastify Berneński Pies Pasterski. Berneński Pies Pasterski cechuje się arystokratycznym wyglądem i jest jednym z najbardziej atrakcyjnych psów pracujących pochodzących ze Szwajcarii. Jego sierść ma miękką, jedwabistą okrywę i gruby podszerstek. Maść podstawowa ma kolor kruczoczarny z białymi znaczeniami na pysku, klatce piersiowej Seter irlandzki zaliczany jest przez FCI do grupy 7 (wyżłów) oraz sekcji 2 (setery, wyżły irlandzkie i brytyjskie). Podczas pierwszego spotkania z psami tej rasy wzrok przykuwa przede wszystkim ich dumna aparycja, stosunkowo duża sylwetka oraz piękna, falująca ruda sierść. Wzorzec hodowlany zakłada, że psy te powinny wyróżniać Regularnie wykonuj zabiegi pielęgnacyjne. Jest to szczególnie ważne w przypadku psów z długą sierścią lub tych, które często zrzucają sierść, zwłaszcza w okresie linienia. Regularne szczotkowanie sprawi, że Twój pies będzie miał mniej włosów do zjedzenia, jeśli będzie się wylizywał. Zapewnij swojemu psu rozrywkę. W 1925 Kennel Club uznał rasę. Wilczarz irlandzki zalicza się do największych psów. Jest smukły i muskularny. Porusza się lekko i z gracją. Jego wysokość sięga nawet 120 cm. Sierść ma szorstką i sztywną. Występuje w umaszczeniu szarym, stalowoszarym, cętkowanym, czerwonym, czarnym, czysto białym lub koloru pszenicy. Są to dość duże psy z puchatą białą sierścią. Z charakteru są pogodne i energiczne. Potrzebują dużo ruchu i długich spacerów. Wobec obcych są przyjazne, dzięki czemu doskonale . Pielęgnacja sierści psów – w szczególności dużych psów z długą sierścią – może okazać się żmudnym i czasochłonnym zajęciem. Tym bardziej warto zaopatrzyć się w odpowiednie akcesoria. Przyrząd FURminator deShedding do długiej sierści L ułatwia usuwanie podszerstka – tj. już obumarłej sierści – i jest przeznaczony specjalnie dla dużych psów z długą sierścią. Krawędź ze stali szlachetnej deShedding głęboko wchodzi w sierść, a dzięki zaokrąglonej krawędzi delikatnie przemieszcza się po skórze. Przy regularnym stosowaniu przyrząd może zmniejszyć ilość luźnej sierści nawet o 99%. Zebrane w grzebieniu włosy można usunąć jedną ręką za pomocą przycisku FURejector®, co umożliwia kontynuację pielęgnacji sierści bez zbędnej przerwy na czyszczenie grzebienia. FURminator deShedding do długiej sierści L w skrócie: Przyrząd do pielęgnacji długiej sierści dużych psów (23–41 kg), Staranna i wydajna pielęgnacja: krawędź deShedding ze stali nierdzewnej głęboko wchodzi w sierść i usuwa podszerstek, Delikatny dla skóry i sierści: nie uszkadza sierści, Redukuje ilość luźnej sierści o maks. 99%: może przeciwdziałać powstawaniu kołtunów, Skin Guard® z krawędzią Komfort: optymalne dopasowanie do konturów głowy i ciała, delikatnie przemieszcza się po skórze, FURejector®: przycisk do usuwania sierści z grzebienia jedną ręką, Ergonomiczny uchwyt: umożliwia kontrolę i zapewnia komfort obsługi, Zastosowanie na suchej sierści: producent zaleca stosowanie 1–2 razy w tygodniu po 10–20 minut, Listwa ochronna zakładana na zęby, gdy akcesorium nie jest używane,Wymiary: Całkowite (dł. x szer. x wys.): 16 x 11,5 x 6 cm Szerokość grzebienia: 9,6 cm Duży pies może okazać się wspaniałym przyjacielem każdego człowieka. Jego oddanie, wierność, i pomoc często wręcz przerastają nasze oczekiwania. Na temat duże rasy psów powiedziano wiele, ale większość sprowadza się do podstawowej prawdy. Mówi ona, że pies odda nam tyle serca i wdzięczności, ile trudu włożyliśmy w jego wychowanie. Biorąc to pod uwagę, warto zastanowić się, czy podołamy opiekować się dużym psem? Czy wszystkie rasy psów wymagają takiej samej opieki? Jak opiekować się przedstawicielami dużych psich ras z długą sierścią? Które rasy dużych psów będą najlepsze dla dzieci? Dziś nie mówimy o małych pieskach. Zapraszamy Was na wycieczkę do świata dużych i największych ras psów. Duże rasy psów – jak z nimi postępować? Duże psy mogą wywoływać ogromną sympatię, mogą być także dla wielu z nas źródłem stresu lub najzwyczajniejszego lęku. Potężne łapy, atletyczna budowa, ostre zęby, potężny korpus i duża głowa oraz często długa sierść – rasy psów dużych z pewnością wzbudzają wielki respekt. Dla wielu osób jest to jednak zbyt wiele – duże rasowe psy mają zupełnie inny temperament niż małe pieski. Lubią aktywność fizyczną, i trzeba zagwarantować im odpowiednie warunki, by czasem mogły swobodnie pobiegać bez smyczy. Właśnie, dlatego, decydując się na dużego psa, warto rozważyć czy będziemy w stanie sprostać jego wymaganiom. W przypadku długowłosych ras dużych psów dochodzi także obowiązkowe szczotkowanie sierści i wiele innych obowiązków pielęgnacyjnych. Musimy, więc być pewni, że mamy na to czas. Jeśli jesteśmy w stanie zagwarantować spełnienie wszystkich tych parametrów, a na dodatek duże rasy psów nas nie przerażają, możemy rozważyć wybór czworonoga. duża rasa psa leonberger Duży rasowy pies z długą sierścią – piękno i siła Wiele osób kocha wielkie psy i nie wyobraża sobie bez nich życia. Ten silny związek człowieka z psem bierze się chyba z wielowiekowej tradycji, która pokazuje, że pies od zawsze towarzyszył człowiekowi. Ogromny pies, to nie tylko wielkie łapy, głowa i tułów. To również – albo przede wszystkim – ogromne serce. Często w całości oddane swoim właścicielom. Warto o tym pamiętać, patrząc na psy przewodniki, które opiekują się osobami starszymi, czy policyjne psy tropiące. Odpowiednia socjalizacja i wychowanie psa pozwalają na wykształcenie w naszym psie cech, które także nam mogą ułatwić życie. Oczywiście, należy podkreślić tutaj, że na miłość i sympatię właściciela zasługują wszystkie rasy psów – zarówno małe pieski, jak i przedstawiciele największych ras. Lecz to właśnie na tych drugich dziś się skupiamy. Poznajcie największe psy rasowe. Największe rasy psów Chart szkocki – charty szkockie to psy myśliwskie o wielowiekowej historii. Śmiało można nazwać je psami szlacheckimi, gdyż dawniej prawo hodowli chartów szkockich przysługiwało wyłącznie arystokracji. Ta duża rasa psów osiąga wzrost minimalny 76 cm i może ważyć nawet 45 kg. Psy tej rasy mają wręcz sokoli wzrok i są bardzo szybkie, dzięki czemu świetnie sprawdzały się podczas polowań. duża rasa psa chart szkocki Dog niemiecki – prawdziwy psi gigant. Dorosły samiec może ważyć nawet 90 kg, co sprawia, że pies często może być cięższy od swojego właściciela. Mimo swojego wzrostu (od 80 cm) i wagi, pies jest bardzo przyjazny i lubi ludzi. Dogi niemieckie to największe psy na świecie. To właśnie przedstawiciele tej rasy wielokrotnie dzierżyli rekord Guinessa w wielkości psa. Dawniej do jego głównych zadań należała obrona domostwa, dziś wybierany jest głównie jako pies towarzysz. duża rasa psa dog niemiecki Nowofundland – kolejny przedstawiciel rasy dużych psów z długą sierścią. Jego futro jest odporne na wilgoć i działanie skrajnych temperatur. Ochrania ono potężne ciało psa, który w wieku dojrzałym osiąga wzrost minimum 71 cm, a waży średnio około 70 kg. Mieszkańcom nowej Fundlandii psy te początkowo pomagały w pracy, spełniając role psów pociągowych. Nowofundland z wyglądu przypomina niedźwiedzia, jednak mimo swojej potężnej aparycji, może być świetnym towarzyszem. duża rasa psa nowofundland Bernardyn – pies św. Bernarda, bo tak brzmi pełna, oficjalna nazwa, doskonale sprawdza się jako towarzysz i przewodnik. To właśnie bernardyny w największej ilości opiekują się osobami niepełnosprawnymi, w szczególności zaś niewidomymi. Taki przewodnik jest godzien zaufania i zasługuje na szacunek! Bernardyn może osiągnąć nawet 100 cm wzrostu, a standardem jest waga ponad 100 kg. Bernardyny to niezwykle inteligentna i podatna na naukę rasa dużych psów. Włosy tego psa są średniej długości, co dodaje mu jeszcze większego uroku. Bernardyny kochają dobrą zabawę i stanowią niezwykle pomocną rasę. Są świetnymi ratownikami i doskonale sprawdzają się w górach. duża rasa psa bernardyn Wychowanie i opieka nad dużymi, rasowymi psami Jak opiekować się dużymi rasami psów? Przede wszystkim szkolenie takiego psa trwa przez całe jego życie. Na różnych etapach powinniśmy uczyć psa różnych rzeczy i uczyć go, czego robić nie wolno. Szczególnie w przypadku dużych rasowych psów dla dzieci. W rodzinie z dzieckiem, należy dołożyć wszelkich starań, aby wszyscy domownicy, (ale także pies!) czuli się bezpiecznie. Stworzenie dużemu psu odpowiednich warunków do rozwoju, to przede wszystkim zapewnienie mu: • odpowiedniej ilości miejsca • dobrze dobranego pokarmu • właściwiej i regularnej pielęgnacji. Należy mieć świadomość, że nieodpowiednie postępowanie z dużym psem może mieć znacznie poważniejsze konsekwencje niż w przypadku małych ras psów. Największe psy muszą być traktowanie w sposób indywidualny, co jest szczególnie ważne w przypadku dużych psów dla dzieci. Czy powinniśmy pozwalać dziecku na kontakt z dużym psem? Najlepiej pod opieką dorosłego, który może odpowiednio zareagować. Małe dzieci nieświadomie mogą próbować złapać psa za ogon lub szarpać go. Reakcja psa w takich przypadkach może być nieprzewidywalna, nawet, jeśli jest to pies domowy. Rozdrażniony pies, myśląc, że ktoś chce go skrzywdzić, może zaatakować. Właśnie, dlatego, warto przykładać szczególna wagę do procesu wychowania psów. Możemy być pewni, że świetnie się nam za to odwdzięczą. Wszystkie rasy dużych psów, w odróżnieniu od małych piesków domowych, wymagają także specjalnej diety. Jak żywić dużego psa ? Niezbędne jest dostarczenie mu pokarmu bogatego w witaminy, białko i tłuszcze. Taka dieta doskonale wzmocni kości psa, sprzyja budowaniu masy mięśniowej oraz pozwoli mu cieszyć się dobrym zdrowiem i piękną, błyszcząca sierścią. Zachwycająca, błyszcząca sierść u psa świadczy o jego dobrej kondycji i zdrowiu. To także powód do dumy dla właściciela. Co jednak zrobić, kiedy nasz czworonożny przyjaciel nie przypomina tego z okładek magazynów, a jego sierść jest matowa i wypada garściami? Tej sytuacji należy się koniecznie przyjrzeć. Powodów, którymi może być to spowodowane, jest wiele, warto więc zagłębić się w to zagadnienie i zadać sobie pytanie, jak prawidłowo dbać o sierść psa? Wszystko, co powinniśmy wiedzieć o sierści Nieraz mylnie wydaje nam się, że jeśli chodzi o sierść psów, możemy wyodrębnić dwie kategorie: rasy krótkowłose i długowłose. Niestety ta kwestia jest nieco bardziej skomplikowana. Istnieje wiele podziałów, jednak do najczęściej wymienianych zaliczyć można psy z sierścią: szorstką, długą, gładką, jedwabistą i kręconą. Występują także psy bezwłose, jak na przykład grzywacz chiński. Nasi podopieczni mogą mieć sierść składającą się z jednej warstwy, przy której nie występuje podszerstek oraz sierść dwuwarstwową, w skład której wchodzi długi włos okrywowy i podszerstek. Każdy z wymienionych rodzajów sierści charakteryzuje się nieco innymi właściwościami i tym samym wymaga odmiennych zabiegów pielęgnacyjnych. Niewłaściwe ich przeprowadzenie lub nieodpowiednio dobrane preparaty mogą przekładać się na złą kondycję włosa, a nawet skóry psa. Zabiegi pielęgnacyjne Wiemy już, że pielęgnacja psa zależna jest od rodzaju jego sierści. Prześledźmy jednak, jakie zabiegi najczęściej wykonywane są u psów. Podstawowym i często niezastąpionym elementem jest szczotkowanie. Wykonuje się je w celu usunięcia martwych włosów oraz oczyszczenia naskórka. Czynność tę w zależności od rasy powinno się powtarzać minimum raz w tygodniu. W celu prawidłowego czesania naszego pupila warto zaopatrzyć się w specjalistyczne szczotki i grzebienie dla psów dostępne na stronie naszego sklepu internetowego. Proces wyrastania i wypadania włosów jest nieustanny, dlatego też nie należy się tym martwić. Naszą uwagę powinien zwrócić uwagę fakt, gdy pies się drapie i nadmiernie wypada mu sierść. Może to być spowodowane również naturalnym procesem linienia, podczas którego dochodzi do wymiany sierści. Możemy zaobserwować to zwykle w okresie jesienno-wiosennym przez okres około 4-6 tygodni. W tym czasie konieczne jest codzienne czesanie psa. Jeżeli jednak czas ten się wydłuża, pojawia się w innych porach roku lub też niepokoi nas coś w zachowaniu psa, warto problem skonsultować z lekarzem weterynarii. Nadmierna utrata włosów może być bowiem także symptomem różnego rodzaju chorób i dolegliwości. Drugim z częstych i powszechnie praktykowanych zabiegów pielęgnacyjnych u psów jest kąpiel. Oczywiście także w tym przypadku zarówno częstość powtarzania, jak i dobór odpowiednich preparatów zależny jest od rodzaju sierści. Kąpiel nie zawsze należy do ulubionych czynności naszych podopiecznych. Istnieje jednak kilka wskazówek, dzięki którym zabieg ten może okazać się nieco znośniejszy. Pamiętajmy, aby w miarę możliwości kąpać psa wieczorem, po ostatnim spacerze. Nieco zmęczony i bardziej zrelaksowany będzie bardziej skłonny do współpracy. Temperatura wody powinna oscylować wokół 35-38 stopni Celsjusza. Postarajmy się także o spokojną, bezstresową atmosferę, chwalmy psa i pokażmy mu, że nic mu nie grozi. Przygotowując się do kąpieli pupila, warto zajrzeć na stronę naszego sklepu Little Heroes, gdzie w zakładce “szampony” możemy zaopatrzyć się w profesjonalne preparaty przeznaczone do pielęgnacji różnego rodzaju włosia. Posiadając bohaterskiego czworonoga, który nie boi się kąpieli, jak też takiego, który podchodzi do tego zabiegu z rezerwą, warto zaopatrzyć się w pyszne przysmaki i wręczyć mu w nagrodę. Pielęgnacja dobrana do potrzeb Znamy już podstawowy zarys pielęgnacji oraz jego podstawowe założenia. Czas teraz na przyjrzenie się potrzebom psów w zależności od rodzaju sierści. Najłatwiejsze w pielęgnacji są oczywiście psy z krótką i gładką sierścią, jaką obserwujemy u Bokserów. W tym przypadku do czesania najlepiej sprawdzi się rękawica lub też gumowe zgrzebło. Zabieg wykonywany w ten sposób nie podrażni skóry, wprost przeciwnie - pozwoli na nawilżenie sierści i poprawę krążenia poprzez masaż. Nieco trudniejsza sytuacja występuje u psa z długą sierścią. Warto wyposażyć się w tym przypadku w delikatną szczotkę lub rozczesywacz ułatwiający usunięcie poplątanych włosów. Pamiętajmy też, że zabieg ten szczególnie u dużych ras długowłosych należy wykonywać codziennie. Jest również bardziej czasochłonny - prawidłowe wyczesanie psa typu Nowofundland potrafi trwać około godziny. Psy z kręconą sierścią, takie jak Pudle, mają pozytywną stronę - nie linieją. Nie oznacza to jednak, że na ich pielęgnację nie musimy zwracać uwagi. Tego rodzaju psy wymagają częstych kąpieli oraz regularnego strzyżenia, co około 6-8 tygodni. Nie można także zapominać o czesaniu. Do tego typu sierści stworzone zostały specjalnego typu szczotki nazywane pudlówkami. Nieodpowiednio dobrana pielęgnacja lub jej zaniedbanie jest szczególnie widoczne u psów z sierścią jedwabistą. Ten rodzaj włosa obserwowany np. u Charta Afgańskiego bezwzględnie wymaga częstego szczotkowania. W wyniku jego braku sierść szybko się plącze, powodując nieestetyczne kołtuny. Pamiętajmy, że to bardzo delikatny rodzaj włosa, dlatego też powinno się używać miękkich szczotek i grzebieni. Nie należy zapominać, że psy tego typu należy poddawać regularnemu zabiegowi trymowania, mniej więcej co około 3 miesiące. U niektórych z nich, Yorków, strzyżenie powinno odbywać się 4 razy do roku. W tym miejscu koniecznie polecamy zapoznanie się z ofertą “Psiego Fryzjera”, świadczącego profesjonalne usługi pielęgnacyjne. Specjalne preparaty do specjalnych potrzeb Bywają takie momenty, w których sierść psa lub jego skóra wymagają specjalnej troski. Tak dzieje się np. w przypadku szczeniąt. Ich delikatna, dopiero dojrzewająca skóra nie jest przygotowana na duże stężenie składników odżywczych zawartych w preparatach dla psów dorosłych. Stąd więc producenci wprowadzili na rynek specjalne serie szamponów i odżywek przeznaczonych dla najmłodszych pupili. Szeroka gama produktów pozwala na odnalezienie takich, które mogą pomóc w przezwyciężeniu niektórych trudności, szampony przeciw pasożytom, szampon do skóry suchej psa lub też szampon z właściwościami regeneracyjnymi. Jeśli zastanawiasz się, co na sierść psa, koniecznie zapoznaj się z kategorią “pielęgnacja” naszego sklepu internetowego. Popularne wpisy Ogólny podział: Podział ze względu na strukturę sierści: jedwabista gładka szorstka lokowata, kręcona skręcona w sznury Podział ze względu na długość sierści: krótka średniej długości mieszana długa psy nagie Podział ze względu na warstwy sierści: bez podszerstka z podszerstkiem Sierść naszych czworonożnych przyjaciół ma ogromne znaczenie i pełni wiele niezbędnych funkcji. Chroni ona skórę zwierzęcia przed urazami oraz zabezpiecza przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Termoizolacyjna funkcja sierści pozwala na ochronę zarówno przed niskimi, jak i przed wysokimi temperaturami. Ponadto sierść ułatwia psom identyfikację społeczną oraz jest jednym z organów zmysłów. My, ludzie, najczęściej zwracamy uwagę na jeszcze jedną funkcję psiej sierści – funkcję estetyczną. Pierwotna struktura sierści to sierść krótka. Dopiero poprzez hodowlę oraz selekcję naturalną uzyskano różne jej rodzaje. Sierść poszczególnych ras psów może znacząco różnić się od siebie. Spotykamy psy z sierścią krótką lub długą, szorstką lub jedwabistą, podwójną lub o pojedynczej warstwie. Występują psy bezwłose a także takie, których sierść skręcona jest w dredy. Psia sierść wyrasta z mieszków włosowych, które znajdują się w skórze właściwej, leżącej pod naskórkiem. W mieszku włosowym występuje jeden, największy włos pierwotny podstawowy oraz dodatkowo do 5 mniejszych bocznych włosów pierwotnych i do 20 włosów wtórnych. Włosy pierwotne zapewniają ochronę przed deszczem oraz warunkują kolor sierści psa. Włosy wtórne tworzą podszerstek, a więc gęstą, miękką, puszystą warstwę znajdującą się przy skórze. Ta warstwa jest odpowiedzialna za termoregulację psa, a więc chroni przed upałami i mrozami. Podszerstek stanowi również podporę, rusztowanie dla sierści okrywowej. Oprócz włosów pierwotnych i wtórnych warto pamiętać również o szczególnych włosach czuciowych, wibrysach. Są one większe i sztywniejsze od innych włosów. Ich zadaniem jest dostarczanie zwierzęciu informacji o otoczeniu. Za ich pomocą pies może zlokalizować poruszający się obiekt, mogą też ułatwić poznawanie się z innymi osobnikami. Sierść rośnie cyklicznie w następujących po sobie fazach: Anagen – faza wzrostu. Jest to najdłuższa faza, podczas której w mieszku tworzy się włos. Katagen – faza pośrednia, w której włos zostaje wypychany na powierzchnię skóry. Telogen – faza spoczynkowa: włos powoli obumiera i wysuwa się ze skóry. Jednocześnie w mieszku tworzy się nowy włos. Ta faza wiąże się z bardzo dobrze nam znanym linieniem, a jego intensywny przebieg pojawia się dwa razy w roku: wiosną i jesienią. Podczas linienia wiosennego sierść, która wzrasta, jest mniej gęsta. Linienie jesienne natomiast związane jest z pojawieniem się zimowej, bardzo gęstej sierści. W zależności od liczby warstw sierści, możemy rozróżnić psy: z sierścią podwójną – mające sierść okrywową i podszerstek, z sierścią pojedynczą – mające sierść okrywową, niemające podszerstka. Większość psów ma sierść podwójną, składającą się z warstwy okrywowej oraz z podszerstka. Tego typu psy to najczęściej przedstawiciele ras pracujących. Muszą one radzić sobie w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych, pracując w błocie, wodzie, śniegu i zimnie. Przykłady psów posiadających podszerstek: Rasy pierwotne, np. husky, szpic miniaturowy, shiba inu, akita inu, chow-chow, samojed. Owczarki, p.. owczarek niemiecki, owczarek szkocki, owczarek szetlandzki, border collie. Rasy krótkowłose: beagle, australian kelpie, labrador, chihuahua krótkowłosy. Psy nieposiadające podszerstka mogą być długo- lub krótkowłose. Sierść pojedyncza nie jest kłopotliwa, jest miła w dotyku i nie ma charakterystycznego psiego zapachu. Rasy długowłose pozbawione podszerstka, takie jak np. maltańczyk czy yorkshire terrier, nie linieją, a ich sierść w kondycji wystawowej jest niezwykle efektowna. Pełni ona funkcję estetyczną, ciesząc oko właścicieli. Przedstawiciele ras o sierści pojedynczej, bez podszerstka to: yorkshire terrier, chart afgański, whippet, buldog francuski, pinczer miniaturowy, charcik włoski, maltańczyk. W zależności od długości sierści możemy wyróżnić psy: krótkowłose o mieszanej długości sierści o średniej długości sierści długowłose nagie Psy krótkowłose mają sierść przylegającą do ciała. Nie przekracza ona długości 5 cm. Psy z krótką sierścią mogą występować z podszerstkiem lub bez niego. Ten typ sierści jest łatwy w pielęgnacji i nie wymaga skomplikowanych, regularnych zabiegów. Psy krótkowłose, nieposiadające podszerstka są wrażliwe na niskie temperatury, dlatego w ich przypadku wskazane jest zakładanie ubranek w mroźne dni. Psy krótkowłose z podszerstkiem: mops, beagle, labrador. Psy krótkowłose bez podszerstka: whippet, buldog francuski, charcik włoski. Psy o mieszanej długości sierści. Tego typu szata charakteryzuje się różną długością na poszczególnych partiach ciała. U przedstawicieli mieszanej długości sierści partie: łap, podbrzusza, uszu, ogona są najczęściej obficiej obrośnięte. Natomiast sierść na grzbiecie jest dużo krótsza. Psy o sierści mieszanej: spaniele, setery. Psy o średniej długości sierści to psy z sierścią pomiędzy krótką a długą. Ich pielęgnacja nie wymaga tak regularnych zabiegów, jak w przypadku długowłosych. Tego typu sierść bardzo dobrze zabezpiecza psa przed warunkami atmosferycznymi: chłodem i deszczem. Przedstawicielami tego typu są najczęściej rasy psów pracujących, np.: owczarek australijski, border collie, owczarek niemiecki. Psy długowłose to przede wszystkim przedstawiciele ras ozdobnych i do towarzystwa. Mają sierść o długości około 7-20 cm. Długa sierść układa się miękko i gładko i jest niezwykle efektowna. Niestety, aby tak wyglądała, wymagają specjalnej pielęgnacji. By długa sierść prezentowała się pięknie, należy codziennie ją czesać. Jeśli tego typu szata nie będzie odpowiednio pielęgnowana, pojawią się w niej kołtuny i sfilcowane fragmenty. Psom wystawowym, pomiędzy wystawami, opiekunowie nawijają specjalne papiloty, aby uchronić sierść przed zniszczeniem. Psy z długą sierścią mające podszerstek: bobtail, terier tybetański, owczarek francuski briard. Psy z długą sierścią bez podszerstka: yorkshire terrier, maltańczyk, chart afgański. Psy nagie, inaczej mówiąc – bezwłose, nie mają sierści lub jest ona bardzo rzadka. Rasy o takim skąpym owłosieniu muszą być pielęgnowane w szczególny sposób. Skórę nagich psów należy regularnie nawilżać specjalnymi kremami z filtrami. Jest to bardzo istotne latem, gdy pies narażony jest na oparzenia słoneczne. Natomiast zimą psy pozbawione sierści potrzebują ochrony przed zimnem w postaci ubranek. Przykłady ras psów nagich: grzywacz chiński nagi, nagi pies meksykański, nagi pies peruwiański. W zależności od struktury możemy wyróżnić sierść: jedwabistą gładką lokowatą, kręconą szorstką skręconą w sznury Sierść jedwabista: charakteryzuje się miękkością i pięknym połyskiem. Jest długa i łagodnie spływa po ciele psa. Wymaga regularnego czesania i kąpieli w profesjonalnych kosmetykach. Dzięki tym zabiegom sierść nie będzie się plątać i nie zmatowi się. Przykłady: yorkshire terrier, chart afgański, maltańczyk, australian silky terrier Sierść gładka: jest krótka i przylega gładko do ciała. Jej długość to maksymalnie 4 cm. Pielęgnacja nie jest skomplikowana, ale decydując się na psa z tego typu sierścią, należy pamiętać o jej skłonności do wbijania się w tapicerki i dywany. Rasy z takim włosem to np.: jack russell terrier krótkowłosy, buldog francuski, chihuahua krótkowłosy. Sierść lokowata, kręcona: o charakterystycznej kędzierzawej strukturze przypominającej loki. Jest gęsta i elastyczna. Wymaga regularnej pielęgnacji, gdyż łatwo się filcuje i wygląda wtedy nieestetycznie. Tego typu sierść należy strzyc, nadając jej odpowiedni kształt. Przykłady: bichon frise, pudel. Sierść szorstka: psy szorstkowłose mają sierść okrywową o średniej długości oraz miękki podszerstek. Okrywa włosowa dobrze chroni psa przed wilgocią. Tego typu sierść w dotyku jest sztywna, drutowata i szorstka. Wymaga regularnego trymowania. Psy z szorstką sierścią to przede wszystkim teriery i sznaucery. Przykłady: jack russell terrier, parson russell terrier, airedale terrier, foksterier. Psy z sierścią skręconą w sznury, dredy: zgodnie ze wzorcem tego typu sierść powinna być koniecznie kosmata i spilśniona w zbite sznury. Nie powinno się jej czesać, a jedynie pomagać dobrze się skręcać w równe dredy. Najtrudniejszym etapem, od którego zależy późniejszy wygląd szaty, jest moment, gdy sierść zaczyna się filcować. Należy wtedy rozdzielać pasma i formować równiej grubości sznury. Późniejsza pielęgnacja polega na kontroli stworzonych wcześniej dredów. Najdłuższe partie sierści występują na lędźwiach, udach i zadzie. Najkrótsze w okolicy pyska i łap. Przykłady: owczarek węgierski – komondor, puli. Kornelia Jankowska, groomer Bibliografia: „Grooming manual for the dog and cat” Sue Dallas, Diana North and Joanne Angus „Dermokosmetyka weterynaryjna” Emmanuel Bensignor, Emilie Videmont Co roku przed latem w mediach społecznościowych pojawia się grafika psa w podczerwieni, która ma przekonać opiekunów psów, że długa sierść psa chroni go przed przegrzaniem. To prawda, że długa sierść działa jak izolator. Jednak to stwierdzenie nie wystarczy do zrozumienia działania termografii, ani tego, w jaki sposób chłodzą się psy. Kiedy ludzie widzą zdjęcie psa w podczerwieni, są przekonani, że długa sierść chłodzi psa, ponieważ część ciała z długą sierścią wydaje się chłodniejsza niż część ogolona. Takie przekonanie wynika z błędnej interpretacji obrazów w podczerwieni i spowodowało szeroko rozpowszechnione błędne przekonanie o roli sierści w chłodzeniu psa. Termografia pozwala na rejestrację promieniowania cieplnego emitowanego przez ciała fizyczne, przelicza je na temperaturę i prezentuje obraz rozkładu tej temperatury. Ilość promieniowania cieplnego emitowanego przez ciało wzrasta wraz ze wzrostem temperatury, dlatego termografia pozwala obserwować różnice w temperaturach. Wracając do psów, są to zwierzęta stałocieplne. Stałocieplność jest strategią adaptacyjną zwierząt polegającą na zdolności do utrzymywania stałej temperatury ciała, niezależnie od warunków panujących w środowisku zewnętrznym, dzięki mechanizmom termoregulacji. Innymi słowy pod sierścią mamy psa, który stara się utrzymać stałą temperaturę ciała niezależnie od warunków atmosferycznych. W trakcie upałów, aby nie doprowadzić do przegrzania, pies musi oddać nadmiar ciepła do środowiska. Robi to na kilka sposobów: konwekcja: proces przekazywania ciepła związany z makroskopowym ruchem materii w gazie, cieczy lub plazmie, np. powietrzu czy wodzie. W przypadku psa będzie to np. chłodne powietrze z wentylatora przepływające przez sierść. parowanie: proces zmiany stanu skupienia, przechodzenia z fazy ciekłej w fazę gazową. To dlatego pies dyszy. kondukcja, czyli przewodzenie ciepła: proces wymiany ciepła między ciałami o różnej temperaturze pozostającymi ze sobą w bezpośrednim kontakcie. To dlatego latem psy wolą odpoczywać na chłodnej podłodze niż na kanapie. Długa sierść utrudnia działanie tych mechanizmów chłodzących i spowalnia proces oddawania ciepła do środowiska, tak jak termos utrzymuje temperaturę herbaty. Pies z długą, gęstą sierścią nie jest w stanie oddać ciepła tak łatwo, jak pies z krótką i rzadszą sierścią. Rozumiejąc termografię i procesy, które wpływają na temperaturę ciała psa, możemy właściwie odczytać obraz psa w podczerwieni. Na grafice, która pokazuje częściowo ogolonego psa, część ogolona jest jaśniejsza i pokazuje wyższą temperaturę, ponieważ ogolona część oddaje więcej ciepła niż część z długą sierścią. Tak samo jak otwarty pysk psa na tej samej grafice. Ogolone ciało psa bardziej skutecznie wpływa na proces chłodzenia, ponieważ nie ma izolacji w postaci sierści, która blokuje to ciepło przed oddaniem do środowiska. Sierść pełni ważną rolę i psy potrzebują tej izolacji, dlatego golenie do skóry nie powinno mieć miejsca z uwagi na ryzyko poparzeń. Jednak skrócenie sierści bardzo skutecznie wpłynie na zdolność psa do schłodzenia się. Obcięcie sierści krótko zmniejsza jej skuteczność izolacyjną o około 50% według badania przeprowadzonego w 2011 roku, czyli pozwala psom skuteczniej oddać nadmiar ciepła do środowiska (Predicted thermal responses of the military working dog (MWD) to chemical, biological, radiological, nuclear (CBRN) protective kennel enclosure by Larry G. Berglund, Yokota, R. Santee, L. Endrusick, W. Potter, Scott J. Goldman, W. Hoyt, Dodatkowo chciałabym zwrócić uwagę hodowców i sędziów, by nie hodować psów w kierunku nienaturalnie obfitego podszerstka. Z przerażeniem obserwuję zmiany, jakie przez ostatnich kilkanaście lat zaszły w wyglądzie niektórych ras, jak owczarek niemiecki, chow chow, husky, malamut, czy mastif tybetański, żeby wymienić choć kilka. Niektóre z tych psów mają tak gęsty podszerstek, że proces chłodzenia przez konwekcję jest w ich przypadku niemożliwy. Próby schłodzenia poprzez zamoczenie też są nieskuteczne, ponieważ nienaturalnie gęsty podszerstek namaka jak gąbka, tworzą się kołtuny i odparzenia. Głośno mówi się o trudnościach w regulacji temperatury u ras brachycefalicznych, chciałabym, żebyśmy zwrócili również uwagę na zbyt obfity podszerstek. Tym psom jest bardzo trudno poradzić sobie z wysokimi temperaturami. Tu mogą odezwać się krytycy, miłośnicy hodowli na „pluszowego misia”. Osobiście jestem zdania, że podstawowym kryterium w hodowli jakiejkolwiek rasy powinno być przede wszystkim zdrowie i dobre samopoczucie psa. Jeśli długa sierść, to dobrze wyczesana. A co ze zwierzętami i ludźmi na pustyni? Przecież wielbłądy mają długą sierść, a Beduini mają na sobie kilka warstw ubrania od stóp do głów. Z pewnością po to, by chronić przed słońcem. Otóż nie. Na pustyni są bardzo duże wahania temperatury, upały w ciągu dnia i bardzo chłodne noce. Gęste futro i warstwy ubrania mają za zadanie chronić przed tym chłodem. Zupełnie inaczej wyglądają zwierzęta i ubrania ludzi w strefach klimatycznych, gdzie są bardzo małe roczne i dobowe wahania temperatury. Mieszkańcy amazońskiej dżungli tradycyjnie nosili tylko przepaski w pasie, a ssaki mają krótką sierść lub sierść tylko w niektórych częściach ciała, zredukowaną do rzadkiej szczeciny, jak u tapira. Podsumowując: sierść jest dla psa izolacją: uniemożliwia oddanie ciepła ciała dlatego psy linieją, dlatego psy żyjące w chłodnym klimacie są większe i mają gęstszą sierść z obfitym podszerstkiem grafika psa w podczerwieni pokazuje, że dłuższa sierść utrudnia psu oddanie ciepła ciała, czyli uniemożliwia skuteczne schłodzenie się.

duże psy z długą sierścią